Sobieszewo, podobnie zresztą jak całą wyspę, traktuję trochę jak inne miasto. Niby blisko, niby wciąż w granicach Gdańska, a jednak dojazd tam to cała wyprawa.

Dotarcie do tego miejsca zajęło mi dobre dwa miesiące. To inne plany, to pogoda, to brak transportu – niestety dostanie się z Wrzeszcza na Sobieszewo w rozsądnym czasie wcale nie jest takie proste. Autobusy jeżdżą tam dłuugo i rzadko, więc najwygodniej będzie samochodem lub rowerem. Koło zbiornika jest parking (płatny!), tuż przed wejściem są też solidne stojaki rowerowe.

Sama nazwa: Zbiornik Wodny Kazimierz mówi, z czym mamy do czynienia. Nowy zbiornik pozwolił mieszkańcom na dostęp do lepszej jakości wody, pomógł też rozwiązać problemy z jej ciśnieniem. Ktoś kiedyś wpadł na pomysł, że tak wysoki punkt świetnie sprawdziłby się jako atrakcja turystyczna… i chwała mu za to :) Ze szczytu wieży mamy świetny widok na wyspę i jej okolice.

Nie ma jednak tak łatwo – ponieważ to budynek o znaczeniu strategicznym, wejście możliwe jest tylko w grupach z przewodnikiem i tylko w wybranych porach, w dodatku trzeba się wcześniej zapisać (tu można sprawdzić terminy). Ponieważ budowa została dofinansowana z funduszy unijnych,  jeszcze przez cztery lata zwiedzanie możliwe jest za darmo, potem prawdopodobnie pojawią się opłaty.

Atrakcje Kazimierza to nie tylko wieża widokowa. Na przykładzie instalacji przewodnik objaśnia całą drogę jaką przebyła woda w naszych kranach. Jest też ekran z animacjami i mini zbiornik w formie puzzli do złożenia. Przewodnik zostawia wystarczająco czasu, żeby móc się wszystkim pobawić.

Na samej górze ma jeszcze powstać kolejna wystawa, dotycząca samej Wyspy Sobieszewskiej. Doskonały pretekst, żeby wybrać się tam kolejny raz!

Tym razem trafiłam na niezbyt sprzyjającą pogodę (dosłownie chwilę po wyjściu z budynku złapała nas ulewa), w słoneczne dni widoki są ponoć jeszcze lepsze.

Na samej górze każdy ze zwiedzających dostaje lornetkę, przewodnik zostawia też wystarczająco dużo czasu na nacieszenie się widokami i obfotografowanie wszystkiego. Taras jest na tyle duży, że mimo obecności 15-osobowej grupy nie było problemu ze zrobieniem zdjęcia bez ludzi :)

Zobacz więcej: strona GIWK / Trójmiasto.pl